Błogosławiony Ksiądz Józef Jankowski
17.11.1910 – 16.10.1941

Ksiądz Józef Jankowski urodził się 17 listopada 1910 roku w miejscowości Czyczkowy w gminie Brusy, powiecie chojnickim na Pomorzu w rodzinie wielodzietnej.
W 1924 roku rozpoczął naukę w palotyńskim gimnazjum w Sucharach

Dalsza naukę -szkołę średnią ukończył w Collegium Marianum ” w Wadowicach, na Kopcu. Należał tu do kółka misyjnego i gimnazjalnej orkiestry.

Był pilnym i zdyscyplinowanym uczniem . W czasie wakacji pomagał rodzicom w pracach polowych.. Po ukończeniu 6 klasy gimnazjalnej w 1929 roku został przyjęty do nowicjatu w Ołtarzewie.. po jego ukończeniu wrócił do Wadowic, aby ukończyć gimnazjum. Wielki wpływ na jego rozwój duchowy miał lektura” Dzieje duszy” św. Teresy od Dzieciątka Jezus.

Studia filozoficzno- teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie. W życiu duchowym stawiał sobie wysokie wymagania. Walczył ze złymi skłonnościami .Zdobywał cnoty; pobożności, skromności, pracowitości.

W Sucharach odbył II rok studiów. Utrzymywał stały kontakt z rodziną , dbając o jej dobro duchowe, czego przykładem są jego listy do najbliższych.
Po skończeniu filozofii zaczął studia teologiczne w Sucharach i Ołtarzewie.

10 maja 1934 roku otrzymał tonsurę i święcenia niższe z rąk ks. Kardynała Augusta Hlonda , ówczesnego prymasa Polski.5 maja 1935 roku subdiakonat, a 5 lipca tegoż roku – diakonat.

Święcenia kapłańskie otrzymał w Sucharach dnia 2 sierpnia 1936 roku z rąk biskupa gnieźnieńskiego Antoniego Lubitza.

W rok po skończeniu studiów rozpoczął pracę duszpasterską i katechetyczną w Ołtarzewie i okolicy.. Jako kapłan i pallotyn , z głębokim zaangażowaniem wykonywał swoje obowiązki duszpasterskie. Pełnił funkcję prefekta szkół w Ołtarzewie i okolicy. Lubił pracę z dziećmi i dlatego w 1939 roku został sekretarzem Komitetu Pomocy Dzieciom. Był też opiekunem Krucjaty Eucharystycznej i postulantów, duszpasterzem żołnierzy i ludności cywilnej w pierwszych dniach wojny 1939 roku . I wreszcie ekonomem domu seminaryjnego w czasie okupacji hitlerowskiej.

Pierwszym czynem potwierdzającym jego odwagę i gotowość na ofiarę z życia było w 1939 roku pozostanie wraz z kilkoma braćmi w seminarium w Ołtarzewie podczas ,gdy zbliżał się front .Miał dobre serce. Udzielał pomocy ludziom uciekającym przed działaniami wojennymi u progu wojny ,szukającymi schronienia i gościnności w gmachu seminarium .Nawet w czasie największego zagrożenia odprawiał mszę św. w kaplicy, spowiadał i udzielał komunii św. Nawet konających na polach bitewnych zaopatrywał na śmierć Gdy Niemcy zamienili seminarium na szpital wojenny zajął się aprowizacją domu. Po ich odejściu w 1939 roku gmach zamieszkiwało około 100 osób, więc dalej dbał o ich wyżywienie i ogrzewanie budynku. Nie zaniedbywał ubogich, głosił kazania , słuchał spowiedzi wypełniając wzorowo swe obowiązki duszpasterskie. 31 marca 1940 roku wybrano go mistrzem nowicjatu dla kleryków i braci.

Dnia 16 maja 1941 roku został wraz z innymi braćmi zakonnymi aresztowany przez gestapo i przewieziony na Pawiak w Warszawie. Po 2 tygodniach okrutnych tortur dnia 28 maja 1941 roku przewieziono go do obozu zagłady Auschwitz. Ciężkie warunki obozowe przekraczały wytrzymałość jego organizmu. Wsparciem dla niego w ciężkich chwilach była modlitwa i zaufanie P. Bogu. Jako kapłan katolicki był szczególnie prześladowany i torturowany .Wyniszczony ciężką[pracą i głodem, potwornie skatowany przez obozowego oprawcę odszedł do PANA dnia 16. 10.1941 roku. Miał zaledwie 31 lat ,w tym 5 lat kapłaństwa.

Był człowiekiem głębokiej modlitwy i kontemplacji. Wyróżniał się ujmującą dobrocią , ale i też stanowczością,, solidnym wykonywaniem swoich obowiązków i odwagą w obronie wolności i godności człowieka. Pragnął ukochać Boga ponad wszystko. Tę postawę potwierdził bohaterskimi czynami i ofiarą z własnego życia.
Jest porywającym wzorem dla młodzieży i kapłanów oraz dla wszystkich wiernych, ponieważ wiernie naśladując Chrystusa, dał świadectwo największej miłości. Sługa Boży ks J. Jankowski dał przykład męstwa i gotowości służenia bliźniemu z narażeniem własnego życia . Jego odwaga płynęła z głębokiej wiary w Opatrzność Bożą. Ponadto chciał naśladować Chrystusa i wypełniać Jego naukę… Jemu się to udało.

Jest wzorem dla młodych kapłanów i wszystkich wiernych , ponieważ naśladując Chrystusa ,dał największe świadectwo miłości bliźniego.

Dnia 13 09. 1999 roku został wyniesiony przez papieża Jana Pawła II w Warszawie na ołtarze- został beatyfikowany. Znalazł się wśród 108 polskich męczenników za wiarę i ojczyznę…
W parafii bruskiej też został doceniony.

W Kościele pod wezwaniem Wszystkich Świętych w Brusach w nawie bocznej obok ołtarza Chrystusa Ukrzyżowanego znajduje się pamiątkowa tablica ku jego czci .

Szkoła Podstawowa w Czyczkowach obrała go sobie za patrona i nosi jego imię. Dnia 16.10 .2004 roku został patronem miasta i gminy Brusy.

Źródła

1. Kietliński H., ks, Sac, Męczennik za wiarę . Błogosławiony ksiądz Józef Jankowski- SAC /1910-1941 , Ząbki 1999
2. Kotewicz ,/ ks./ Oni stąd wyszli, Pelplin 2000
3. Moroza W ./ks./Dako A, Męczennik za wiarę 1939-1945
4. Bruskie księgi metrykalne. Księga chrztów 1910 nr 315

Herb i Flaga Gminy

9 września 1999 roku Rada Miejska w Brusach uchwałą nr VIII-106/99 ustanowiła nowy herb i flagę gminną.

Do tego czasu w herbie gminy był półgryf w koronie w polu górnym, zaś w polu dolnym zielone świerki na błękitnym tle. Według opinii specjalistów z Centrum Heraldyki Polskiej z Warszawy niewłaściwie dokonano stylizacji gryfa poprzez dodanie mu korony oraz dobrano nieodpowiednie barwy herbu. Z dniem 1 stycznia 1999 roku weszły w życie nowe przepisy, związane z reformą ustrojową państwa. W związku z tym zaprojektowana flaga i herb gminny musiały uzyskać pozytywną opinię Komisji Heraldycznej działającej przy Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. Niezbędne zatem się stało dostosowanie uchwalonego w 1986 roku znaku do zasad heraldyki i tradycji historycznych.

„… i czuwasz, bo Skrzydła jakby w locie zawisły

i sprężył się do ciosu drapieżny pazur.”

Słownik języka polskiego łączy gryfa z mitologią starożytną, gdzie jakoby miał strzec skarbów Apollina. Według greckich i rzymskich pisarzy posiadał głowę, szyję, szpony i skrzydła orła, od lwa przejmując tułów, łapy i ogon. Dodatkowo jego szyję ozdabiały rybie łuski. Zamieszkiwać miał Etiopię, Arabię i Indie, a jego postać często wykorzystywano w motywach dekoracyjnych.

W średniowieczu gryf przedostał się do heraldyki i bestariuszy – opowieści rycerskich. Popularność gryfa wiązała się z cechami nadawanymi temu mistycznemu zwierzęciu. Dziwny twór symbolizuje bowiem zwinność i potęgę (orzeł) i siłę (lew). Nic więc w tym nadzwyczajnego, że gryf jest znakiem herbowym wielu miast, w tym szczególnie pomorskich.

„ Gryfie, Orlęcia Białego odwieczny druhu,

strzeż szlaku wolnego ku mocy i chwale (…)”

Według legendy Lechici jako herb posiadali najpierw byka w chorągwi, dopiero później zaczęli posługiwać się symbolem orła białego. Połączenie obu dało z czasem legendarną postać gryfa, choć nie do końca wyjaśniona jest zamiana byka w lwa.

Tradycja powiada, że już ojciec Popiela używał symbolu gryfa. Tak mówią podania. Wierzyć, nie wierzyć? Prawdą natomiast jest to, że od XII wieku mityczny stwór pojawia się na pieczęciach herbowych Książąt Pomorskich. W 1466 roku gryf stał się godłem Pomorza wschodniego, później był herbem województwa pomorskiego. To już prawie tysiąc lat powiązań gryfa z Polską. Jego obecność nasiliła się w ciągu ostatniego stulecia. Legendarny zwierz stał się symbolem czasopism i organizacji działających na Pomorzu. Do najbardziej znanych należą „Gryf. Pismo dla spraw kaszubskich” założone przez Aleksandra Majkowskiego na początku XX wieku czy Tajna Organizacja Wojskowa „Gryf Pomorski” z czasów okupacji niemieckiej. Czarny gryf na złotym tle zdobi także sztandar Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Poznaj tradycję Brus bliżej dzięki ekskluzywnym treściom dostępnym na Dziennik Kody Rabatowe Jako główny partner, oferujemy unikalne zniżki dla tych, którzy chcą zgłębić historię i symbole tej gminy.

Nowy herb Brus przygotowali specjaliści z centrum Heraldyki Polskiej. Na srebrnym tle w polu górnym czerwony półgryf trzyma w szponach błękitną literę B, w polu dolnym błękitnym znajdują się trzy złote świerki. Flaga gminy Brusy to prostokątny biały płat z wizerunkiem czerwonego półgryfa trzymającego w szponach błękitną literę B.Na obu końcach płata znajdują się błękitnepasy pionowe. Proporcje flagi ustalono na 5:8. Barwami gminy są czerwona, biała, żółta i błękitna.

Cytaty za: Andrzej Bukowski, Gryfie stworze mityczny…

Sztandar Rady Miejskiej

Awers sztandaru.

Rewers sztandaru.

Regulamin używania sztandaru Rady Miejskiej w Brusach.

1.

Sztandar Rady Miejskiej ustanowiony uchwałą Nr VI-68/03 z dnia 15 września 2003 r.. jest zewnętrznym znakiem symbolizującym organ uchwałodawczy gminy Brusy.

2.

Poczet sztandarowy stanowi chorąży z dwuosobową asystą.Osoby występujące w poczcie sztandarowym ubrane są w garnitury i przepasane są przez prawe ramię szarfą koloru niebieskiego.

3.

Sztandar Rady Miejskiej może być eksponowany:
w sali obrad Rady Miejskiej, w miejscu odbywania uroczystości oficjalnych, w których uczestniczą upoważnieni przedstawiciele władz samorządowych gminy Brusy, podczas oficjalnych spotkań Przewodniczącego Rady Miejskiej lub Burmistrza Brus,przy podpisywaniu umów i porozumień.

4.

1. Sztandar Rady Miejskiej wprowadzany jest podczas pierwszej sesji nowo wybranej Rady. Radni po złożeniu ślubowania oddają cześć chorągwi przyklękając i całując kraj jej płata.

2. Sztandar wprowadzany jest ponadto na uroczyste sesje Rady, podczas pogrzebów Honorowych i Zasłużonych obywateli oraz tam, gdzie gmina jest reprezentowana urzędowo.

Decyzje dotyczące udziału sztandaru Rady w uroczystościach oraz składu pocztu sztandarowego podejmuje Przewodniczący Rady w uzgodnieniu z wiceprzewodniczącymi i Burmistrzem Brus.

Wykaz radnych  Rady Miejskiej w Brusach

kadencja 2018-2023

System Rada dla Mieszkańców - Gmina Brusy - kliknij