WPIS DO HONOROWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY - kliknij

TEKST ALTERNATYWNY Z WPISU DO HONORWOWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY
(powyżej skan oryginalnej strony)

Brusy, 17-10-2010 

Dr Krzysztof Walenta to ceniony archeolog, nauczyciel akademicki, aktywny naukowiec i redaktor monografii Leśna.

Łódź była miejscem urodzenia dr. Krzysztofa Walenty. Tam uczęszczał do szkoły podstawowej i średniej. W 1961 rozpoczął studia na kierunku archeologia Uniwersytetu Łódzkiego. Po ich ukończeniu pracował na tej uczelni, aż do czasu przejścia na emeryturę w 2007 roku.

Od 1975 Krzysztof Walenta związał się z Leśnem, gdzie rozpoczął badania w pobliskim lesie, w którym gospodarze znaleźli na polach paleniska i urny. Efektem badań było odkrycie dobrze zachowanego grobu książęcego z II wieku n.e. W następnym sezonie odkryto wcześniejsze cmentarzyska kultury łużyckiej i pomorskiej. Taki układ cmentarzysk nie był wcześniej spotykany w innych miejscowościach, a świadczy o ciągłości osadniczej w rejonie Leśna i zapewne na terenie całego Pomorza. Natomiast w rejonie dawnego dworu rodziny Sikorskich odkryto grodzisko średniowieczne i pozostałości fundamentów późniejszej zabudowy pochodzącej z czasów von Leistenów

Rezultaty badań w Leśnie są przedstawiane na międzynarodowych konferencjach, co owocuje zainteresowaniem archeologów i studentów archeologii z różnych krajów Europy takich jak Szwecja, Dania, Norwegia, Francja i Hiszpania i Niemcy. Oprócz wystaw, które były zorganizowane w Brusach, zabytki z Leśna były prezentowane na licznych ekspozycjach m.in. w Warszawie, Bonn, Mediolanie czy Wenecji.

Dzięki długoletniej pracy dr. Walenty, Leśno stało się atrakcyjne turystycznie. Co roku do tej miejscowości przyjeżdża wielu turystów, by zwiedzić Kamienne Kręgi - prawdziwą ostoję historii.

Tytuł Honorowego Obywatela Gminy Brusy należy się dr. Krzysztofowi Walencie za zasługi na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego i historycznego Leśna oraz jej promocji na arenie całej Polski i poza granicami.

WPIS DO HONOROWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY - kliknij

TEKST ALTERNATYWNY Z WPISU DO HONORWOWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY
(powyżej skan oryginalnej strony)

Brusy, 2008-10-16

Ks. Biskup jest cenionym biblistą, duszpasterzem, nauczycielem akademickim, współredaktorem „Encyklopedii Katolickiej”, znanym z wielkiej erudycji i zapadających w ludzkie serca homilii, który łączy w swej posłudze cechy kapłana - intelektualisty i kapłana - duszpasterza. Jego dewizą jest motto: Parare vias Domini - „Przygotować drogi Panu”.

Ks. Biskup bierze aktywny udział w życiu diecezji. W swej posłudze biskupiej przygotowywał wizytę Jana Pawła II w Pelplinie w czerwcu 1999r., wznowił działalność Collegium Marianum, zainicjował i konsekwentnie wspiera prace konserwatorskie we wszystkich zabytkach sakralnych diecezji.

Stałą i ofiarną troską otacza Gminę Brusy. W okresie swej arcypasterskiej posługi jako Biskup Pelpliński swoimi czynami wielokrotnie potwierdzał, jak ważny jest dla Niego rozwój naszych parafii. Prowadzi nas przez najważniejsze momenty historii Miasta i Gminy Brusy. Wspiera realizację kluczowych przedsięwzięć.

Był z nami w momencie tworzenia „Kaszubskiego Liceum Ogólnokształcącego” (199Ir.), poświęcenia Figury Najświętszego Serca Pana Jezusa na Placu Jana Pawła II (1992r.), wznoszenia kaplicy w Czernicy upamiętniającej obecność Ks. Karola Wojtyły na Kaszubskiej Ziemi podczas spływów kajakowych w latach 1953 i 1966 (1998r.), nadania Miastu i Gminie Brusy Patronatu Bł. Ks. Józefa Jankowskiego (2005r.), wmurowania kamienia węgielnego pod budowę Kościoła w Męcikale (2007r.).

Nadanie Ks. Biskupowi tytułu Honorowy Obywatel Gminy Brusy jest wyrazem uznania dla wybitnego człowieka, który swoje życie ofiarował Bogu i ludziom.

WPIS DO HONOROWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY - kliknij

TEKST ALTERNATYWNY Z WPISU DO HONORWOWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY
(powyżej skan oryginalnej strony)

Brusy, 2006-06-29

Stanisław Pestka urodził się w Rolbiku, ukończył liceum w Kościerzynie i polonistykę na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Był nauczycielem, pracował jako dziennikarz, w latach 1969-72 i 1990-1994 - redaktorem naczelnym „Pomeranii”. Jako poeta kaszubski rodem z Rolbika zadebiutował w latach 70. Ma na swoim koncie trzy tomiki wierszy, które zdaniem krytyków wyznaczają nowe drogi poezji kaszubskiej.

Poezja Jana Zbrzycy, bo pod takim pseudonimem publikuje Stanisław Pestka, jest osadzona w kaszubskiej tradycji. Jest tu nostalgia za rodzinnymi stronami, są odwołania do kultury uniwersalnej. Bogaty język zadziwia neologizmami. Poeta wspomina w swoich utworach dom rodzinny, swoją rodzinę, w której mówienie po kaszubsku było czymś normalnym. Zawsze powtarza, że na Zaborach osłuchał się z mową kaszubską, to jego mała ojczyzna: Widno, Kaszuba, Laska, Zbrzyca.

Autor „Wieczornego Widnika” jest twórcą wyjątkowym. Jego refleksja o języku kaszubskim doprowadziła do przeświadczenia, że nie może to być tylko język do opowiadania dowcipów. Powinien wyrażać wszystko. Nawet rzeczy abstrakcyjne. Tomiki wierszy tego artysty usiłują więc zmierzyć się - w myśl tego stwierdzenia - nie tylko z pożegnaniem ukochanych i wspomnieniem matki, opisem realiów południowych Kaszub, rodzinnych stron poety, ale także ze zmysłową urodą świata, jego problemami, bolesnymi kartami historii, np. zagładą Żydówek w Leśnie.

Stanisław Pestka w swej twórczości porusza ważne i ciekawe dla Kaszub i Pomorza tematy kulturalne, społeczne i polityczne. Jan Zbrzyca to również wyraziciel najważniejszych myśli ruchu kaszubskiego. Twierdzi, że Kaszubi maja język, który jest czymś więcej niż dialekt. Od nich samych zależy jaką pójdą drogą i czy pozostaną wierni dwóm ojczyznom - polskiej i kaszubskiej. Żeby nie rozpłynęli się w coraz bardziej zunifikowanym świecie, muszą czerpać z rodzinnej gleby, tak jak czyni to ten wielki poeta.

Za swoją działalność został wyróżniony licznymi nagrodami. Do ważniejszych należą :Medal Stolema ( 1975), Pieczęć Świętopełki Klasy Złotej ( nadawany przez kapitułę ZKP), Medal im.Gulgowskich ( przyznawany przez Radę Stowarzyszenia Twórców Ludowych oddziału gdańskiego).

WPIS DO HONOROWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY - kliknij

TEKST ALTERNATYWNY Z WPISU DO HONORWOWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY
(powyżej skan oryginalnej strony)

Brusy, 2004-06-25

Anna Łajming, z domu Żmuda-Trzebiatowska, zmarła 13 lipca 2003r . Ukończyła szkołę gospodarstwa domowego. Po odzyskaniu niepodległości, pracowała kolejno w chojnickim starostwie, w sądzie powiatowym w Sępólnie Krajeńskim, była sekretarką w majątku ziemskim koło Tczewa, gdzie poznała swojego przyszłego męża. Pracowała również w dziale ogłoszeń „Gońca Pomorskiego” w Tczewie, potem poświęciła się rodzinie.

Ze swymi zdolnościami literackimi zdradziła się publicznie dopiero pod koniec lat pięćdziesiątych. Zadebiutowała w 1958 r skeczem Parzyn oraz obrazem scenicznym w dwóch odsłonach przeznaczonych dla wiejskich zespołów amatorskich pt. Szczesce. Akcja tych kaszubskich sztuk , realistycznie przedstawiających stosunki międzyludzkie pod koniec zaboru pruskiego i w latach trzydziestych, rozgrywa się w wioskach południowych Kaszub. Od początku twórczości każda jej nowela czy utwór sceniczny oraz powieść przyjmowane były z dużą uwagą krytyki i ogromną życzliwością czytelników, których zaskarbiła sobie tysiące.

Anna Łajming całe swoje „życie literackie” poświęciła Kaszubszczyźnie, tej Kaszubszczyźnie z dawnych czasów- sprzed pierwszej i drugiej wojny światowej. Jej nieprzeciętny talent pisarski pozwolił na sporządzenie jakoby katechizmu prawd narodowych i religijnych ludności kaszubskiej, w którym zawarte są miłość małej Ojczyzny, szacunek i ogromna życzliwość wobec każdego człowieka oraz kontemplacja kaszubskiej przyrody. Dzięki jej twórczości mały świat Kaszub został ocalony w momencie odchodzenia w przeszłość dawnej wsi kaszubskiej. W swoich utworach pisarka wprowadza nas do kaszubskich checz i opłotków, sprawnie rysuje charakterystyczne postaci wanożników, przedwojennych parobków, swatek i swatów, dobrodusznych gburów czy wiejskich dowcipnisiów.

Książki Anny Łajming są jakby dwujęzyczne, gdyż narracja toczy się w literackiej polszczyźnie, a dialogi w gwarze kaszubskiej- to wyznacza jej poczesne miejsce w literaturze kaszubskiej. Jednak bez względu na zamknięcie w kręgu kaszubszczyzny, twórczość Anny Łajming ma również wymiar ogólnonarodowy i ogólnoludzki. Z kart jej utworów wypływają uniwersalne prawdy humanistyczne i etyczne, zapewniające treści ponadczasową wartość i nieprzemijającą aktualność.

Największym dziełem Anny Łajming jest trzytomowa autobiografia (Dzieciństwo, Młodość, Mój dom),przedstawiająca wydarzenia od czasów dzieciństwa autorki do wybuch II wojny światowej. Pisarka spisuje tu zarówno dzieje własne, familijne, jak i wydarzenia w wioskach i miastach pomorskich. Autorka maluje swoje życie na tle psychologicznym środowisk, w których się obracała, daje charakterystykę ludzi, przeważnie prostych. Tragiczne sytuacje spajają się z komicznymi, bieda, beznadziejność, zwątpienie, przesądy z nadzieją i inicjatywą wychodzenia z dołów społecznych. Konglomerat postaw i zachowań, zobiektywizowany w pięknej literackiej formie, przekonuje autentyzmem opisów. Przede wszystkim daje pełny obraz wsi kaszubskiej, bez upiększeń, takiej, jaką była pod zborem pruskim i Niepodległej. To dzieło, zarazem osobliwe i wybitne, na swój sposób niepowtarzalne, zostało uznane za perłę polskiej literatury.

Od 1973 r. należała do Związku Literatów Polskich. W 1974 r. wyróżniono ją Medalem Stolema, w 1979r. została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, a w 1983 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Jest laureatką: Nagrody Miasta Słupska (1984), Słupskiej Nagrody Literackiej. Za całokształt twórczości uhonorowana została Nagrodą Wojewody Słupskiego (1992) oraz Nagrodą Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (2000).

Pośmiertne przyznanie Annie Łajming tytułu Honorowego Obywatela Gminy jest wyrazem uznania nie tylko dla twórczości pisarki , ale również zaszczytem i powodem dumy dla miasta i gminy Brusy. Przede wszystkim jednak byłoby hołdem złożonym wybitnemu człowiekowi, który całym sercem ukochał Kaszuby, a całym życiem temu zaświadczył.

WPIS DO HONOROWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY - kliknij

TEKST ALTERNATYWNY Z WPISU DO HONORWOWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY
(powyżej skan oryginalnej strony)

Brusy, 1998-01-30

Jest absolwentem WSP w Gdańsku. Długi proces kształcenia zakończył zdobyciem tytułu profesora na Uniwersytecie Gdańskim. Senator RP II kadencji z woj. gdańskiego (1991-1993),wicewojewoda gdański (1990-96).

Opublikował 9 książek i 200 artykułów, m.in.: „Z dziejów pracy organicznej na Pomorzu”, „Działalność gospodarcza Stanisława Sikorskiego w okresie zaborów”, „Inteligencja polska Prus Zachodnich”, „Kaszuby w etnografii Polskiej”, „Antropologia Kaszub i Pomorza”, „Samorządne Pomorze”, „Przemiany społeczności lokalnych Pomorza Gdańskiego w latach 1989-1993”.

W sposób szczególny interesuje się Zaborami jako swoją ziemią rodzinną. Napisał monografie znanych nam i bliskich miejscowości: „Karsin i okolice”, „Wielewskie góry”. Jest współautorem i redaktorem monografii naszego miasta: „Dzieje Brus i okolicy”. Napisał też broszurę „Kościół w Brusach”, którą przybliża czytelnikom historię i współczesność tej świątyni. Opracował i przygotował do druku wspomnienia Jana Sikorskiego „Ziemianin bez kompleksów”, a w książce „Z południa Kaszub” opowiada m.in.o Wielkich Chełmach.

Wyniki prac naukowo-badawczych prof. Borzyszkowskiego są szczególnie cenne dla naszego środowiska. Pomimo znacznej odległości zamieszkania od naszej gminy i wielu obowiązków zawodowych ciągle daje dowody troski i zainteresowania. Zawsze zapracowany, skromny i bardzo łubiany popularyzuje kulturę kaszubską naszych okolic. Uwiecznił piórem jej historię i pomaga nam podtrzymywać i tworzyć jej współczesny obraz.

WPIS DO HONOROWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY - kliknij

Jest absolwentem WSP w Gdańsku. Długi proces kształcenia zakończył zdobyciem tytułu profesora na Uniwersytecie Gdańskim. Senator RP II kadencji z woj. gdańskiego (1991-1993),wicewojewoda gdański (1990-96).

Opublikował 9 książek i 200 artykułów, m.in.: „Z dziejów pracy organicznej na Pomorzu”, „Działalność gospodarcza Stanisława Sikorskiego w okresie zaborów”, „Inteligencja polska Prus Zachodnich”, „Kaszuby w etnografii Polskiej”, „Antropologia Kaszub i Pomorza”, „Samorządne Pomorze”, „Przemiany społeczności lokalnych Pomorza Gdańskiego w latach 1989-1993”.

W sposób szczególny interesuje się Zaborami jako swoją ziemią rodzinną. Napisał monografie znanych nam i bliskich miejscowości: „Karsin i okolice”, „Wielewskie góry”. Jest współautorem i redaktorem monografii naszego miasta: „Dzieje Brus i okolicy”. Napisał też broszurę „Kościół w Brusach”, którą przybliża czytelnikom historię i współczesność tej świątyni. Opracował i przygotował do druku wspomnienia Jana Sikorskiego „Ziemianin bez kompleksów”, a w książce „Z południa Kaszub” opowiada m.in.o Wielkich Chełmach.

Wyniki prac naukowo-badawczych prof. Borzyszkowskiego są szczególnie cenne dla naszego środowiska. Pomimo znacznej odległości zamieszkania od naszej gminy i wielu obowiązków zawodowych ciągle daje dowody troski i zainteresowania. Zawsze zapracowany, skromny i bardzo łubiany popularyzuje kulturę kaszubską naszych okolic. Uwiecznił piórem jej historię i pomaga nam podtrzymywać i tworzyć jej współczesny obraz.

Brusy, 1998-01-30

WPIS DO HONOROWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY - kliknij

TEKST ALTERNATYWNY Z WPISU DO HONORWOWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY
(powyżej skan oryginalnej strony)

Brusy, 1998-01-30

Od 1979 r jest proboszczem Parafii Pod Wezwaniem Wszystkich Świętych w Brusach.

Przez wiele lat sprawując funkcję proboszcza okazał się nie tylko nauczycielem życia religijnego, ale również wspaniałym człowiekiem, organizatorem i przewodnikiem w tym trudnym czasie.

Zawsze potrafi skupić i zintegrować środowisko wokół różnych spraw natury religijno-patriotycznej. Swoją postawą i siłą przekonywania powołał i zachęcił do aktywności grupy : Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Stowarzyszenie Rodzin Katolickich i Caritas.

Będąc wzorem skromności i poświęcenia się dla innych był i jest duchowym przewodnikiem społeczności Brus, parafii i dekanatu. Jak dobry nauczyciel, pięknie i jasno przemawia w sprawach prostych i bardzo trudnych, pragnąc prostować i tłumaczyć wiele zawiłości naszego życia.

Oprawiając artystycznie uroczystości kościelne, przyczynia się do głębszego ich przeżywania i jednoczenia ludzi.

Nie zapomina o sprawach bardzo przyziemnych i przez wszystkie lata inicjował i nadzorował wiele prac związanych ze świątynią i jej otoczeniem, takich jak : wymiana pokrycia dachu, remont instalacji elektrycznej, nagłośnienia, malowanie wnętrza kościoła, montaż elektrycznego sterowania dzwonami czy budowa Domu Nawiedzenia i Kaplicy Przedpogrzebowej.

Dzięki tym staraniom kościół i jego otoczenie cieszą wszystkich pięknym wyglądem i służą wielu ludziom, a podkreślanie i wpajanie zasad moralnych, którymi człowiek powinien kierować się w życiu, przyczynia się do lepszego życia duchowego parafian i ich integracji w realizacji wielu zamierzeń.

WPIS DO HONOROWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY - kliknij

TEKST ALTERNATYWNY Z WPISU DO HONORWOWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY
(powyżej skan oryginalnej strony)

Brusy, 1998-01-30

Po ukończeniu szkoły podstawowej przez krótki czas pracował jako robotnik torowy na kolei. W 1948 roku wyjechał na Śląsk, wcielony do brygad „ Służba Polsce”. Kiedy wrócił po półrocznym pobycie, ponownie podjął pracę robotnika torowego. Służbę wojskową odbywał w wojskach radiotechnicznych. Po powrocie z wojska imał się różnych zajęć. Będąc stróżem w przetwórni „ Las” w Brusach, wolny czas wykorzystywał na rzeźbienie. W końcu lat 70-tych postanowił zająć się wyłącznie prowadzeniem własnego gospodarstwa rolnego i swoją pasją.

Pierwsza poważna wystawa prac miała miejsce w 1972 r. w Sopocie. Od tego czasu miał już ich wiele. Poza rzeźbą w drewnie zajmuje się malarstwem i plecionkarstwem. Będąc z natury człowiekiem dobrym, skromnym i pracowitym, łatwo nawiązuje kontakty z ludźmi oglądającymi jego prace i chętnie o nich opowiada. Swoją twórczość artystyczną ściśle wiąże z regionem kaszubskim rozsławiając tę kulturę na różne zakątki Europy.

W swych pracach zachowuje naturalny styl : oryginalny i ludowy. Są one efektem przemyśleń, a nie przypadkiem, a tworzywo, w którym pracuje traktuje jak przyjaciela. Jest również kolekcjonerem starych przedmiotów, które rekonstruuje i udostępnia publiczności od 1982r.

Prace, nagromadzone na licznych konkursach sztuki ludowej, znajdują się w kilku muzeach w kraju. Są również chętnie kupowane przez turystów zagranicznych.

Wiele osób odwiedza pracownię pana Chełmowskiego w Jagliach. W ostatnich latach jest to również stałe miejsce wypraw dla uczniów z Kaszubskiego Liceum w Brusach.

Pan Józef Chełmowski i jego prace są żywym dowodem na istnienie kultury kaszubskiej i ciągłe jego przemiany.

WPIS DO HONOROWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY - kliknij

TEKST ALTERNATYWNY Z WPISU DO HONORWOWEJ KSIĘGI ZASŁUŻONYCH MIASTA I GMINY BRUSY
(powyżej skan oryginalnej strony)

Brusy, 1989-07-07

Prowadził indywidualne gospodarstwo rolne w Wysokiej Zaborskiej od 1930 r. do chwili przekaza­nia synowi w 1978 r.

Był długoletnim prezesem Kółka Rolniczego w Przymuszewie, radnym gromadzkiej i gminnej rady narodowej, członkiem i przewodniczącym komisji rolnictwa gromadzkiej rady narodowej, honorowym współpracownikiem Głównego Urzędu Statystycznego.

Odznaczony i wyróżniony :

• Srebrnym Krzyżem Zasługi,
• złotą i srebrną odznaką honorową za współpracę z GUS,
• odznaką „Zasłużony Pracownik Rolnictwa”,
• odznaką „Za zasługi dla kółek rolniczych”,
• medalem „100 lat polskiej spółdzielczości mleczarskiej”,
• Medalem 40-lecia PRL,
• wyróżnieniem „Skra ormuzdowa”.